Spetterende modeshow tijdens kerstgala Uitermeer

Foto: H.Freeze/Fioretti Uitermeer

Lisse- Jongens in smoking en meisjes in avondkleding: het traditionele kerstgala op het Fioretti, locatie Uitermeer luidde afgelopen woensdag al bijna het begin van de kerstvakantie in. De vuurkorven en de lichtsnoeren zetten het plein in een sfeervol licht, terwijl de aula een debutantenbal waardig was. Middenin een heuse catwalk, waar die avond zestig eindexamenkandidaten de kleding en sieraden van een achttal winkeliers uit Lisse zouden presenteren. “De modeshow tijdens het kerstbal is al jaren een begrip; het krijgt hierdoor een bijzondere uitstraling” zegt Dorien Wassenaar, ouderraadslid van de Uitermeer en mede-organisator van de modeshow. Halverwege de avond showen de leerlingen, alle vierdejaars, de kleding die in de dagen ervoor is gepast bij diverse winkels. De vijf leden van de ouderraad gaan zelf met de leerlingen mee. “Het is best hectisch,” zegt Wassenaar. “Alles gebeurt in twee dagen en de leerlingen gaan in groepjes de kleding passen. In sommige winkels mochten ze daarnaast zelf setjes uitkiezen. Bij Joy Bijouz kozen ze vervolgens bijpassende sieraden.” De kleding varieerde van avondkleding tot vrijetijds- en skikleding,

Toen de kleding bijeengezocht was, restte er nog een probleem: er waren nog geen presentatoren die de show aan elkaar konden praten. Wassenaar vertelt hoe ze haar speakers vond. “Een van de leerlingen, Christel Beuming, wilde wel mee naar de winkels, maar ze wilde zelf niet op de catwalk lopen. Haar hebben we gevraagd als speaker. Samen met Lisette Maarssen heeft ze op een professionele manier de modeshow gepresenteerd.”

Na afloop van de modeshow krijgen alle leerlingen die meedoen, een roos. Wassenaar:“Toen ik met de leerlingen bij Stevens was om de kleding te passen, vertelde een medewerker dat hij zelf ook had meegelopen tijdens de modeshow. De roos die hij na afloop had gekregen, had hij weggegeven. Hij had meteen verkering!”

Op de vraag of Wassenaar het volgend jaar weer wil organiseren zegt ze: “Mijn zoon zit nu in de vierde, dus dit is mijn laatste jaar als ouderraadslid. Ik heb de organisatie drie jaar met heel veel plezier gedaan. Uitermeer en de ouderraad zijn heel blij met de samenwerking met de sponsors, want de modeshow is een onlosmakelijk onderdeel van het kerstgala. We hopen hier nog jaren mee door te gaan.”

Peerleaders Uitermeer 2009-2010

Foto: Boelo Meijer Fotografie
Laatste rij: Willem van Rooden,René de Mooij, Jordy Methorst, coach Cees van den Aardweg, Sjoerd Hogervorst, Julia Warmerdam
2e rij: Rianne Wessels, Hannah Büttgen, Claudia Mens, Eli Wilson, Pernilla Derksen, Natasja Schouten
Vooraan: Eline Laroo, Michelle Kors, Cindy van der Veek, Stacey de Bruin

Bruggers snel gewend op school dankzij "peerleaders"

"Brugklasser vertrouwt medeleerling sneller dan leraar"

Lisse- Een nieuwe school, met heel veel leraren, nieuwe vakken en elk uur een nieuw lokaal:
dit schooljaar zijn zo'n 200.000 kinderen begonnen in de brugklas. Leuk, maar natuurlijk ook heel spannend. En hoe voel je je snel op je gemak? Wanneer een groep derdejaars leerlingen je alvast op weg helpt! De peerleaders op het Fioretticollege, locatie Uitermeer, begeleiden de brugklasleerlingen al vanaf de introductiedagen op hun weg door de school.

Aan iedere brugklas op de Uitermeer is een groep van vijf peerleaders verbonden. “Het is een voordeel dat wij weten hoe het eraan toegaat op school,” zegt Eline Laroo, een van de peerleaders. Rianne Wessels voegt eraan toe: ”Een peerleader helpt de brugklassers zich thuis te voelen op 'de middelbare'. Bij problemen komen ze naar je toe.” Doordat de leerlingen onderling makkelijker praten, lossen ze problemen vrij gemakkelijk op. Eli Wilson: “Een peerleader spreek je toch makkelijker aan. Vaak vertrouwen brugklassers een medeleerling toch sneller dan een leraar. Sommigen spreken me in de gang aan. Nee, dat is niet erg, dat is alleen maar leuk.”

Maandelijks bespreken de peerleaders hun ervaringen door middel van intervisie. Hun coach, Cees van den Aardweg: “We lopen met de peerleaders al vooruit op de maatschappelijke stage die in 2011 op middelbare scholen wordt ingevoerd. Peer-to-peermentoring, zoals deze vorm van leerlingbegeleiding eigenlijk heet, is niet alleen waardevol voor de brugklassers, maar ook voor de derdejaars zelf. Je ziet, dat ze een persoonlijke groei doormaken.” De peerleaders zijn op hun kwaliteiten uitgekozen en hebben een meerdaagse cursus gevolgd. Uiteindelijk wordt dit beloond met een officieel certificaat van de Stichting Peersupport. “Een goede peerleader is gemotiveerd, is sociaal en durft zich te presenteren, zowel naar brugklasleerlingen als naar ouders. Op informatieavonden zijn zij de ambassadeurs van onze school," laat Van den Aardweg weten.“Dit jaar hebben we de lijn doorgetrokken. We zijn we op onze locatie gestart met huiswerkklas, waarbij de oud-peerleaders, samen met diverse docenten, de leerlingen begeleiden in het maken van hun huiswerk.”

Dat de brugklassers zich al snel op hun gemak voelden, beaamt Eline. “Je zag het tijdens de introductiedagen aan de leerlingen. De eerste dag waren ze zenuwachtig, de tweede dag kwamen ze al helemaal los. Om de vraag, of het al gelukt is de nieuwe leerlingen de weg te wijzen in de school, moet Eli hartelijk lachen: “Nou, de school is zo klein, ik heb nog nooit gehoord dat iemand hier de weg kwijt was!”

“School is een prachtige hangplek, waar je veel van elkaar leert”

docent Ed Sekeris na negenentwintig jaar weg bij Uitermeer

Een docent met humor, boeiende verhalen, en altijd oog voor de leerling:
na negenentwintig jaar heeft het Fioretticollege, locatie Uitermeer afscheid genomen van 'Mr Uitermeer,' Ed Sekeris. Nu de zomervakantie voor de deur staat, is het afscheid onvermijdelijk. Sekeris gaat zich fulltime richten op zijn eigen uitgeverij Textuur. De conciërge van de Uitermeer, Fred Randsdorp: “Wanneer oud-leerlingen hier terug komen op school voor een praatje, is de eerste vraag altijd, of meneer Sekeris hier nog werkt.”

Dinsdag 23 juni 2009 staat docent economie Ed Sekeris te praten met een collega. Eigenlijk heeft hij les, maar zijn klas, 3M1, komt niet opdagen. De coördinator komt hem halen. Had Sekeris de roosterwijziging voor dit lesuur niet gezien? De klas wacht op hem, en wel bij lokaal vijf! Terwijl alle leerlingen van 3M1 onhoorbaar de school de uitsluipen, hebben (oud-) collega's en directie zich verzameld in het lokaal om afscheid te nemen van een bijzondere collega. Een verrassingsactie, geheel in stijl, met veel anecdotes, liedjes en gedichten die een levendig en humoristisch beeld geven van de licht-chaotische en ontregelende Sekeris.

Ed Sekeris begint als onderwijzer op een basisschool. Na vijf jaar komt hij op de Christelijke Mavo Uitermeer terecht, die begin jaren negentig samengaat met de rooms-katholieke Dominicus Savio Mavo. Over die tijd zegt hij: “Ik vind het heel jammer dat de leerlingen van de gereformeerde gemeente vanaf die tijd niet meer op school kwamen, want dat waren heerlijke leerlingen. Praten over verschillen in de klas is heel leerzaam. De populatie verdunde tot een van gelijkdenkenden, maar ik vind: hoe meer je van elkaar verschilt, hoe meer je van elkaar kunt leren. Je moet nadenken over je mening. Niet zomaar zeggen dat je voor of tegen iets bent, maar over de nuances praten.” Hij vindt, dat de sfeer op de Uitermeer altijd goed is geweest. “De basis hier op school is goed. De mavo-leerling is een fijn type leerling, in het midden. Ze kunnen nog alle kanten uit en ze zijn erg toekomstgericht. Zo heeft bijvoorbeeld Bastiaan Ragas hier op school gezeten. En de huidige coördinator, Jeanet van der Laan, is op de Uitermeer begonnen.”

In al die jaren zijn de leerlingen niet veranderd. “Kinderen zijn altijd 'kinderen van deze tijd'. Als je ouder wordt, dan ben je zèlf niet meer van deze tijd. Je moet dus wel meegaan met je tijd, anders ontstaat er begripsverwarring. Vroeger kon ik het tempo bijhouden, maar nu ik boven de vijftig ben, ligt mijn tempo lager. Je fietst als het ware achter de groep aan. Het is belangrijk elkaars taal te blijven spreken. Het basisgevoel in de klas is rust, maar daarnaast improviseer ik. Ontregelen is een mechanisme van me; ik houd van een beetje chaos. Dus niet standaard je programma draaien, maar anticiperen op wat er gebeurt. Als ik van tevoren weet wat er gebeurt, is de spanning eraf. Het leven moet verrassingen blijven bieden. Hebben ze een mobiel nodig om berekeningen te maken, zijn ze intussen aan het sms'en. Het blijft een spel, maar wel een serieus spel: ze moeten tenslotte wel hun diploma halen.” Zelf heeft hij geen mobieltje meer:“Nee, ik heb verschillende mobieltjes gehad, maar die ben ik telkens kwijtgeraakt.”

Hij zegt de reuring van het schoolbestaan te zullen gaan missen. Aan de andere kant wil hij nu wel eens de rust om zijn boeken af te maken. “Wanneer ik schrijf, vergeet ik de tijd. De dag lijkt alleen maar te bestaan uit eten en koffie drinken, omdat ik me helemaal verlies in het verhaal.” Hij gaat zich vanaf nu fulltime toeleggen op zijn eigen uitgeverij en het schrijven van economiemethodes. Daarnaast is hij bezig met een kinderboek. “Ik verander het steeds, want er moet meer twitter en hyves in. Ik wil ook weer op het podium te staan. Ik speel gitaar, sax en ik zing. Niet goed hoor, maar het is heerlijk om te doen. ”

Negenentwintig jaar geleden zette hij voor het eerst voet aan de grond op de Uitermeer, net als straks een heel nieuwe lichting brugklassers. Ze zullen het moeten doen zonder de prachtige verhalen van de enige leraar die net zo'n hekel aan proefwerken heeft als de leerlingen zelf, omdat hij het afnemen van proefwerken maar saai vindt. Hij heeft nog een tip voor hen. “School is een prachtige hangplek, waar je veel van elkaar leert en veel met elkaar kunt lachen. Durf te lachen om dingen die het waard zijn. Met humor bereik je meer dan met een grote mond”.